O Sokobanji, kao naselju, postoje tragovi još iz doba neolita. Bili su ovde i Rimljani, a 1398. godine u Sokobanju su stigli i Turci. Banju pominje još Konstantin Filosof u biografiji despota Stefana Lazarevića, a opisivali su je i Evlija Čelebija, turski geograf Hadži Kalfa, Vuk Karadžić, Feliks Kanic...

Sokobanju kao lečilište pominju i austrijski osvajači. General, grof Šmetaus, 1737. godine piše: " Naselje Banja dražesno je mesto. Ima jedan zamak koji je, kako izgleda, vrlo star; ima kupatila za koja se priča da su divna... Ona su sagrađena od mermera i održavaju se sa puno čistoće. Ovamo Turci dolaze iz svih krajeva, pa čak i iz Azije." Šmeatus, takođe, navodi da su pre Turaka ovde na lečenje dolazili još rimski legionari, ratnici Vizantije i srednjevekovne velmože.

Sokobanja se nalazi u jugoistočnoj Srbiji u kotlini, između planina Ozren /1117m/ i Rtanj /1560m/ na obalama reke Moravice, na nadmorskoj visini od 400 metara. Sokobanja je autoputem udaljena od Beograda 230 kilometara, od Niša 60. Jedno je od najposećenijih mesta u zemlji i spada u red renomiranih turističkih centara sa najdužom tradicijom organizovanog turizma od punih 170 godina /1837-2007/.

Sokobanja ima oko 9500 stanovnika i sedište je opštine sa 24 seoska naselja. Ukupno na području ove opštine živi oko 20000 stanovnika. Ovaj turistički i zdravstveni centar godišnje poseti oko 100.000 turista koji ostvare oko milion noćenja. "Sokobanja ima nešto što se odmah ne zapazi, o čemu čovek ne vodi računa, ali što doprinosi opštem osećanju prijatnosti, pa je svako brzo zavoli" /Ivo Andrić/.